collective representations...

Αθήνα

Τη λατρεύω αυτή την πόλη....Εκεί είναι το μισό παρελθόν μου,ο μισός μου εαυτός και πολύ πολύ παρόν..Πάνω απ'όλα άνθρωποι που χαθήκαμε δε χαθήκαμε τους αγαπώ...........

Το λιγότερο που μπορώ να κάνω είναι να αναπαράγω όσα σου αρέσουν- ωραίο το λιγότερο........

Οι τελευταίες μέρες του Αυγούστου
με βρήκαν ξαπλωμένο σε αγκάθια
Κανείς δεν υπολόγιζε πως θ’ άλλαζαν όλα
και θά ’ταν τόσο μαύρο και πικρό
το καλοκαίρι

Οι τελευταίες μέρες μαζί του
με βρήκαν μ’ ένα χέρι στο λαιμό μου
Για τους πολλούς κάτι τέτοιο δε νοείται σαν φόβος,
μα το μυαλό που ανδρώθηκε σε Απέραντα Θέρη
δεν το υποφέρει.
Όχι, δεν υποφέρει

τις τελευταίες μέρες του Αυγούστου,
τη φθίνουσα χαρά των μαθητών,
την παρακμή, την ευθύνη, τη σκληρή αλήθεια
στα τελευταία τζιτζίκια,
στο «Αίμα στο Νερό»,
στη σκοτεινή φωνή του ανταποκριτή,
στα μεσημέρια που σβήνουν,
στο σιωπηλό παιδί,
στη μυστική ζωή που ζήσαμε μαζί

Σε λίγες μέρες η βροχή θα είναι πάλι στραβή
κι εμείς για πάντα «ένα λάθος παιδί»