[Άτιτλο]

Διαβάζω εφημερίδα και είναι άδεια-κι αυτή,και τ'αστέρια που κάποτε γέμιζαν έναν ουρανό με εφημερίδες...Το βάθρο στην παλαίστρα κόπηκε στα δύο και τώρα δεν έχεις πού να στέκεσαι όρθιος για να βλέπεις καλύτερα.Έτσι λοιπόν,κάθησες κι εσύ και όλοι οι άλλοι.Κι όσοι είναι ακόμα όρθιοι,και χοροπηδάνε,μπας και καταφέρουν και γεμίσουν μισή εφημερίδα,μπας και δουν και τίποτα,τους δείχνουν με το δάχτυλο οι άλλοι.Υπάρχουν και κάποιοι καλοί χριστιανοί,που απ'την πολλή προσευχή και την αγάπη,τους αρπάζουν απ'τους ώμους κοιτάζοντας ολόγυρα προηγουμένως,μη τους πάρει κανά μάτι όσο πιέζουνε τους όρθιους προς τα κάτω.Κι ύστερα ξεκινά ανάποδα το παραμύθι και ο γενναίος πρίγκηπας,αφού φιλήσει στο στόμα την πριγκίπισσα,και αφού εκείνος την αφήσει στον πύργο,πάει σε δράκοντες και τους πολεμάει με το τρέξιμο και τα βήματα να πηγαίνουν προς τα πίσω...Κι όσοι δε βλέπουν,που είναι κι οι περισσότεροι-επειδή δεν είναι όρθιοι-διαβάζουν τις άδειες εφημερίδες ή σπρωχνουν τους όρθιους να καθίσουν επιτέλους.Κανείς δε βλέπει ούτε θα δει τελικά ότι το παραμύθι τελειώνει με τον πρίγκηπα σε σκεψεις,ξαπλωμένο στο ντιβάνι του.