ΛΑΪΦΣΤΑΪΛ

εχω σιχαθει την υποκρισια σας πια.και αυτη η υποκρισια ειναι που σας καθιστα τους περισσοτερους τοσο κατεστραμμενους..γιατι αφενος υπαρχουν τα παιδια που πανε στα κλαμπ και καγκουριζουν και ακολουθουν αυτο το λαιφσταιλ.λαιφσταιλ λοιπον.αφετερου-και αυτο ειναι το πιο γελοιο-υπαρχει το αλλο λαιφσταιλ του ''ειμαι ψαγμενος''.η δευτερη κατηγορια που προφανως σνομπαρει την πρωτη επειδη οι ψαγμενοι αντιπαρερχονται του καπιταλισμου,του καταναλωτικου τροπου ζωης και του χαζογκομενισμου-και καλα- οποτε υποτιθεται οτι εχουν βρει και την ευτυχια.τι ωραια που ειναι νασαι βολεμενος με λεφτα,αυτοκινητακι-κυριως σκαραβαιο επειδη ειναι ψαγμενο-,γκομενο...και ταυτοχρονα να εκθειαζεις το λαιφσταιλ-τρομαρα σου.λαιφσταιλ δεν ειναι μονο ο,τι εξυπηρετει αμεσα την κεφαλαιοκρατια και το κερδος,αγαπη μου.λαιφσταιλ ειναι ο,τι σε επαναπαυει δινοντας σου την εντυπωση οτι ανηκεις στη μειονοτητα.λαιφσταιλ ειναι να προσπαθεις να αποδειξεις στους αλλους οτι καποιος εισαι ενω στην πργματικοτητα προσπαθεις να το αποδειξεις στον ιδιο σου τον εαυτο.λαιφσταιλ ειναι οταν περιφρονεις την απολαυση που ενυπαρχει στα απλα μικρα πραγματα και κυνηγας τη χιμαιρα της ευτυχιας μεσω της αναγνωρισης απτους αλλους.λαιφσταιλ ειναι να περνανε οι μερες και να μην εχεις ανοιξει ενα βιβλιο,να μην εχεις βαλει το μυαλο σου να δουλεψει,να παπαγαλιζεις λογια αλλων,να μην εχεις κριση,να μη δινεις αγαπη ουτε καν στους φιλους σου.
με αηδιαζετε ........

ΤΑΙΝΙΑ!!!

λοιπον σημερα λεω να πω για μια ωραια ταινια να τη δειτε..καλα ειδα προχτες μια τι να σας πω..εκπληκτικη,που λεγεται Into The Wild και ειναι βασει της ομωνυμης βιογραφιας του Jon Krakauer.σκηνοθεσια Sean Penn(!)ε αποτι καταλαβες ειναι και αληθινη ιστορια λοιπον.λοιπον(ολο λοιπον λεω ελεος)προκειται για εναν ο οποιος τα παραταει ολα και κοβει επαφη με ολους και παει να ζησει στη φυση με απωτερο στοχο να φτασει στην αλασκα.να μην πω πολλα γιατι εμενα δε μαρεσει να μου λενε πολλα για μια ταινια πριν τη δω..αυτο πουχω να πω ειναι οτι απο σκηνοθεσια-ερμηνειες..απολα τρελη ταινια και πραγματικα απτην πρωτη στιγμη ταυτιζεσαι λες και βρισκεσαι κι εσυ μεσα στη φυση προσπαθωντας να επιβιωσεις εκειπερα.κυριως ομως τρελα ειναι τα μηνυματα που περναει σχετικα με την αναζητηση της ευτυχιας και το νοημα της ζωης σε αμεση επαφη με το μεγαλειο της φυσης.εντωμεταξυ για να μην κλαψεις πρεπει νασαι τελειως αναισθητος.

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ!(θα βαλω κι αλλα ποστ με ωραιες ταινιες παντως..α η συγκεκριμενη εχει προταθει για 2 οσκαρ και δεν ειναι καθολου μαλακοαμερικανομαλακια.ειναι ωραια αμερικανικη)

Αποσπασμα απτο Συννεφο Με Παντελονια του V.Mayakovsky

Ακούστε!
Κάνει το κήρυγμά του
με βογγητά και ουρλιάγματα
ο σύγχρονος φωνακλάς Ζαρατούστρας.
Εμεις
με πρόσωπο σαν αγουροξυπνημένο σεντόνι,
με χείλια κρεμασμένα σαν πολύφωτα,
Εμείς
οι κατάδικοι της πολιτείας των λεπρών,
όπου η βρώμα και ο χρυσός γαγγραίνιασαν τη λέπρα,

Εμείς,
είμαστε πιο καθάριοι κι απ' το κρούσταλλο της Βενετιάς
που το ξεπλύνανε μαζί κ' οι θάλασσες κι ο ήλιος.
Στα παλιά μας παπούτσια κι αν δε βρίσκονται
στους Ομήρους και στους Οβίδιους
ανθρώποι σαν και μας,
βλογιοκομμένοι απ' την καπνιά.

Εμείς,
ο καθένας από μας,
κρατάμε μέσα στη γροθιά μας
τους κινητήριους ιμάντες του σύμπαντος.

οι τελευταιοι στιχοι(εκτος απο λογκο της εαακ)ειναι αφορμη για παραπανω σκεψη.κι οταν οι αλλοι γκρινιαζουν ειτε δινουν σημασια σε γεγονοτα που εσενα δε σε νοιαζουν, τους σκεφτεσαι και οι ιδιες οι λεξεις σε οδηγουν στην αληθεια.οτι δηλαδη η ωραια επανασταση δε θα εξεγερθει μεσα απο παραταξεις αλλα μεσα απτην ψυχη σου τις υψηλες κι απλες εκεινες στιγμες της ζωης που σου κοβουν την ανασα.το οραμα σου για εναν κοσμο οπως θα τον ηθελες εσυ....

...

βασικα οπως εγραφα το προηγουμενο ποστ για τις πορειες πορωθηκα οποτε λεω να γραψω και κατι ακομα,ασχετο ομως.
λοιπον..σκεφτομαι τελευταια το ποιοι ειμαστε και το κατα ποσο κατανταμε να αλλαζουμε εξαιτιας του κοσμου χωρις να το καταλαβαινουμε.θελω να πω,εχω ακουσει απειρες φορες να λενε''αυτος εχει φαει ξερωγω μεταλλαξη'' η απτην αλλη ''ο ανθρωπος δεν αλλαζει''.προσωπικα απτα 17 χρονια πουχω ζησει εχω καταληξει να πιστευω οτι συχνα ,οταν οι ανθρωποι μας πληγωνουν και μας κανουν να νιωσουμε ενοχοι γιαυτο που ειμαστε πραγματικα,στο τελος ασυνειδητα αλλαζουμε στ'αληθεια.
και σαυτο υποβοσκει μια τραγικοτητα την οποια τις περισσοτερες φορες αγνοουμε.δηλαδη,την τραγικοτητα του να ξεχνας να εισαι εσυ.
πολλοι υποκρινονται οτι ειναι ξεχωριστοι,επαναστατες,στυλαδες,δημοφιλεις.αλλα μεσα τους μπορει ναναι αδειοι και αυτο ειναι απαισιο,το νασαι αδειος απο μεσα.οι ρυθμοι της ζωης,η επιφανειακη καθημερινοτητα,η ιδιοτελεια στις σχεσεις μας,δε μας αφηνουν να σκεφτουμε ποιοι ειμαστε,τι θελουμε απτον εαυτο μας και απτους αλλους.και αυτο εμμεσα μας εμποδιζει να ονειρευτουμε.
ειναι ομορφο να κανει κανεις ονειρα,ειναι ομορφο να ζει τις στιγμες με τους ανθρωπους που πραγματικα αγαπαει.κι ομως,του φαινεται δυσκολο να το κανει αυτο.κι ετσι,κατανταει μιζερος...μονος του
εγω παντως εχω ονειρα και προσπαθω οσο μπορω να τα σκεφτομαι και να πιστευω σαυτα.ο καθενας βεβαια εχει τα δικα του ονειρα.εγω ας πουμε το μεγαλυτερο ονειρο που εχω δεν ακουγεται και πολυ μεγαλο η δυσκολο..ειναι ομως,στην πραγματικοτητα.γιατι το ονειρο μου ειναι να ειμαι μαζι με εναν ανθρωπο τον οποιο αν και τον αγαπαω παρα πολυ,δε μπορω να κανω τιποτα γιαυτο.και τετοιες καταστασεις συχνα ειναι απτα χειροτερα μαρτυρια για εναν ανθρωπο.
η ψυχοφθορα του να επιθυμεις κατι παρα πολυ σε αποσυγκεντρωνει,σου τρωει τοση ενεργεια..τοση αγαπη που θα μπορουσες να δωσεις σε καποιον αλλο..
εσυ τι ονειρευεσαι ομως?

να ονειρευεσαι παντως..γιατι σενα παραμυθι ειχα διαβασει οτι αμα σταματησεις να ονειρευεσαι θα ξεχασεις τελειως ποιος εισαι μια μερα.τα ονειρα μονο θα σου θυμιζουνε ποιος εισαι πραγματικα.και νομιζω οτι ισχυει αυτο γιατι τα παραμυθια λενε παντα την αληθεια...

ΚΑΛΑ ΚΡΑΣΙΑ!!

αφου ειδαμε κι αποειδαμε στα χτεσινα και προχτεσινα γεγονοτα ας δουμε τις συνεπειες επιγραμματικα..εχουμε και λεμε:
-τα ματ κλασσικα εδειξαν το δεοντα σεβασμο τρεχοντας με 60 μες στην πορεια λες και κανανε κοντρες στην εθνικη
-τα ματ που λετε πατησανε στο διαβα τους και 2 3 ατομα
-οι καλοι μας συντροφοι οι ''αναρχικοι'' επειδη ακριβως ειναι αναρχικοι μεχρι το κοκκαλο και καθολου φασιστες ειπαν να αρχισουν τα επεισοδια πριν τελειωσει η μαθητικη προχτες,με αποτελεσμα να συλληφθουν μαθητες ανευ λογου και να κινδυνευσουμε μεχρι κι αυτοι πουχαμε κανει αλυσιδα
-τελος,τη μερα του πανεκπαιδευτικου το κακο εγινε χειροτερο με πετραδακια ως κοτρωνες στο κεντρο,τα οποια δε νομιζω οτι βοηθησαν τοσο στη διαμαρτυρια για την παιδεια

οφειλει να προσθεσει κανεις πως περαν του οτι τα ματ τις εκαναν παλι τις μαλακιες τους,αυτη τη φορα οι αντιεξουσιαστες κι οι χρυσαυγιτες τους ανταγωνιστηκαν επαξια...δεν πειραζει παιδια!του χρονου μωρε ..

5-12-09

αυριο ειναι η πρωτη πορεια μετα απο την περσινη,η οποια ολοι γνωριζουν πώς εξελιχθηκε.και η αληθεια ειναι πως μαλλον ασχημα εξελιχθηκε διοτι αλλος ηταν ο σκοπος και απο αλλη ματια ο κοσμος προτιμησε να δει το πραγμα.η ελλαδα-και αυτο ειναι απτα λιγα που κανεις δεν ανεφερε-απεδειξε περιτρανα με ποση ασεβεια αντιμετωπισε κατι το τραγικο.λεγοντας ελλαδα δε διαχωριζω(ασφαλιτες-μαθητες-κυβερνηση-μμε).και αναφορικα μαυτη την ασεβεια κολλαει η ανωριμοτητα η οποια εδεσε το γλυκο του λανθασμενου τροπου διαμαρτυριας,των λαθος διαπλεκομενων,των λαθος πρωταγωνιστων.
διοτι ο κουγιας και ο αλεξης και οι αντιεξουσιαστες καλως η κακως ειναι κατουσιαν μειονοτητες.o κοσμος ομως ειναι πλειοψηφια.και η πλειοψηφια δε χειριστηκε τιποτε σωστα ωστε να κανει τους αιτιους να ντραπουν,την κυβερνηση να χαμηλωσει το κεφαλι.η καραμελα του ''φορου τιμης προς το παιδι'' χωρις οργανωμενες διαμαρτυριες-καραμελα ακομη και απο πληρως αμετοχους στην ολη φαση-δυστυχως εδωσε εναυσμα για την εκδηλωση πολλων τυπων ματαιοδοξιας,αναγκης για προβολη,προσωπικης επιδειξης.
σιγουρα παντως τετοια γεγονοτα αφυπνησαν πολλους.αλλα ταυτοχρονα το ξεσπασμα παρατραβηξε.
δεδομενου αυτου,φετος αναρωτιεμαι αν θα αντιμετωπιστει πιο ωριμα η κατασταση.οχι μονο ως προς τα επεισοδια,αλλα και ως προς το σεβασμο σ'αυτη την επετειο της ντροπης,ποσο μαλλον σχετικα με την ''προετοιμασια''του εδαφους στο κεντρο για το πανεκπαιδευτικο που επεται την επομενη.
γιατι αν μη τι αλλο,εφοσον το αγορι δε ξαναγυρναει,η παιδεια ειναι αυτο που επειγει ριζικης αλλαγης και η αποκτηση δικαιωματος στην ποιοτικη παιδεια ειναι το δυσκολο και χρονοβορο.
αυριο,που λετε,ειναι η πρωτη πορεια μετα την περσινη.και αναρωτιεμαι τι θα γινει αυτη τη φορα..

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ!

Eιναι το 1ο Be Younique Festival και στοχος του να αναδειξει τα εργα πανω απο 50 νεων καλλιτεχνων!Η Εισοδος ΕΛΕΥΘΕΡΗ.15 ευρω με ποτο αν πατε και στη συναυλία.Η εκθεση αρχιζει 1.οο το μεσημερι και για τις 2 μερες.Σας περιμενω ολους φανταστικοι μου αναγνωστες!!!

(κατεβαινεις μετρο Μεταξουργειο και κατεβαινεις την αχιλλεως πουναι καθετη στη μαραθωνος)

The Queen And The Soldier - Suzanne Vega(και γαμω τους στιχους)

The soldier came knocking upon the queen's door
He said, "I am not fighting for you any more"
The queen knew she'd seen his face someplace before
And slowly she let him inside.

He said, "I've watched your palace up here on the hill
And I've wondered who's the woman for whom we all kill
But I am leaving tomorrow and you can do what you will
Only first I am asking you why."

Down in the long narrow hall he was led
Into her rooms with her tapestries red
And she never once took the crown from her head
She asked him there to sit down.

He said, "I see you now, and you are so very young
But I've seen more battles lost than I have battles won
And I've got this intuition, says it's all for your fun
And now will you tell me why?"

The young queen, she fixed him with an arrogant eye
She said, "You won't understand, and you may as well not try"
But her face was a child's, and he thought she would cry
But she closed herself up like a fan.

And she said, "I've swallowed a secret burning thread
It cuts me inside, and often I've bled"
He laid his hand then on top of her head
And he bowed her down to the ground.

"Tell me how hungry are you? How weak you must feel
As you are living here alone, and you are never revealed
But I won't march again on your battlefield"
And he took her to the window to see.

And the sun, it was gold, though the sky, it was gray
And she wanted more than she ever could say
But she knew how it frightened her, and she turned away
And would not look at his face again.

And he said, "I want to live as an honest man
To get all I deserve and to give all I can
And to love a young woman who I don't understand
Your highness, your ways are very strange."

But the crown, it had fallen, and she thought she would break
And she stood there, ashamed of the way her heart ached
She took him to the doorstep and she asked him to wait
She would only be a moment inside.

Out in the distance her order was heard
And the soldier was killed, still waiting for her word
And while the queen went on strangeling in the solitude she preferred
The battle continued on

αλλοι λενε οτι οταν πεθαινεις μετενσαρκωνεσαι σε κατι αλλο,μια μυγα η ενα κουνουπι ας πουμε..αλλοι λενε οτι αφου πεθανεις θα πας η στην κολαση η στον παραδεισο και σκεφτονται τι ωραια που θαναι αμα πανε στον παραδεισο.ναι,κι αμα τελικα δε γινεται τιποτα?βασικα το πιο πιθανο αυτο ειναι εφοσον ουσιαστικα ο κοσμος πιστευει σαυτα προς παρηγορια της αγνοιας του για το μελλον.αρα αμα δεν υπαρχει τιποτα και ολα τελειωνουν για μας ψυχοσωματικα με το που πεθαινουμε,γιατι δε ζουμε οι περισσοτεροι τη ζωη μας σαν παιχνιδι?γιατι αγχωνομαστε,κλαιμε,θυμωνουμε,παρεξηγιομαστε,φοβομαστε σχεδον καθε μερα?ενα ξερω:οτι δε ξερω τιποτα(πλατωνας κλπ).αρα,δεν υπαρχει τιποτα χειροτερο απαυτο το τιποτα και τιποτα καλυτερο απτο να χαιρομαστε καθε μερα πουρχεται:) αμε εχω δικιο μου φαινεται!

Cameron Jamie

Ο ιδιαιτερος και ακαλουπωτος αυτος καλλιτεχνης εκθετει τα εργα του στη γκαλερι Bernier/Iliadi ως και 13 Νοεμβριου.Σε συνεντευξη λεει πως αρνειται να δει αλλες γκαλερι και να επηρεαστει απο ''καλλιτεχνες'' στημμενου βελινεκους αλλα οτι η δουλεια του ειναι ''αυτο που αρεσει στον ιδιο και οχι αυτο που θελουν να δουν οι αλλοι''.



Η εκθεση ονομαζεται Barking Tar(Aσφαλτος που γαβγιζει),και μεσω ενος αλληγορικου τιτλου μας εισαγει στο κλιμα της..Μια καλη ευκαιρια να ''κουρασουμε'' λιγο το ματι,ποσο μαλλον δωρεαν..

ΟΙ ΛΑΤΕΡΝΕΣ

Σα χτες θυμαμαι τις λατερνες που παιζανε στους δρομους.Ακουγεται '60 αλλα υπηρχε ως και το '99 τουλαχιστον..Ο αποηχος στην ασφαλτο αφυπνουσε τα τσιμεντα και τον κοσμο το βιαστικο τον παγωνε για μια στιγμη σα νατανε τηλεκοντρολ..η λατερνα..ναι,αυτο θυμαμαι πιο πολυ απο αυτην..ενα απο τα χιλια ''δεδομενα'' που ολο το ξεχναμε να τα πιασουμε,να τα χαρουμε οταν ειναι εδω.ειν'απ'αυτα εκεινα τα παλια που εχουνε χαθει οταν ξυπνησεις ενα πρωι..εχουνε φυγει.Ετσι καναμε και με τον παππουλη της λατερνας,τον ξεχασαμε και εφυγε κι αυτος μαζι.Κανεις τους πια δε θα σε περιμενει.Μα εσενα δε σου λειπουν οι λατερνες?

6 Δεκεμβρη και ζημιες
κυβερνηση και μιζες
πυρκαγιες και 4 οκτωβρη

οταν η ειρωνεια κι η εκμεταλλευση καταδιωκουν
τη συνειδηση και το εγω σου ως πολιτη ειναι χρεος σου να αντιδρασεις.καμια φορα ομως μπορεις να σκεφτεσαι οτι η ζωη ειναι και ωραια..τουλαχιστον εσυ..που εισαι τυχερος..

..γιατι ακομα κι οταν ολα πανε στραβα

..παντα υπαρχει και η αλλη πλευρα που ξεχνας να κοιταξεις...

..Για ολους οσους ο κοσμος δε θα μαθει ποτε

για αυτους που υπηρξαν και θα υπαρχουν




και γι'αυτους που εχουν τα κοτσια να αφοπλιζουν τη ζωη μ'ενα χαμογελο