Αποσπασμα απτο Συννεφο Με Παντελονια του V.Mayakovsky

Ακούστε!
Κάνει το κήρυγμά του
με βογγητά και ουρλιάγματα
ο σύγχρονος φωνακλάς Ζαρατούστρας.
Εμεις
με πρόσωπο σαν αγουροξυπνημένο σεντόνι,
με χείλια κρεμασμένα σαν πολύφωτα,
Εμείς
οι κατάδικοι της πολιτείας των λεπρών,
όπου η βρώμα και ο χρυσός γαγγραίνιασαν τη λέπρα,

Εμείς,
είμαστε πιο καθάριοι κι απ' το κρούσταλλο της Βενετιάς
που το ξεπλύνανε μαζί κ' οι θάλασσες κι ο ήλιος.
Στα παλιά μας παπούτσια κι αν δε βρίσκονται
στους Ομήρους και στους Οβίδιους
ανθρώποι σαν και μας,
βλογιοκομμένοι απ' την καπνιά.

Εμείς,
ο καθένας από μας,
κρατάμε μέσα στη γροθιά μας
τους κινητήριους ιμάντες του σύμπαντος.

οι τελευταιοι στιχοι(εκτος απο λογκο της εαακ)ειναι αφορμη για παραπανω σκεψη.κι οταν οι αλλοι γκρινιαζουν ειτε δινουν σημασια σε γεγονοτα που εσενα δε σε νοιαζουν, τους σκεφτεσαι και οι ιδιες οι λεξεις σε οδηγουν στην αληθεια.οτι δηλαδη η ωραια επανασταση δε θα εξεγερθει μεσα απο παραταξεις αλλα μεσα απτην ψυχη σου τις υψηλες κι απλες εκεινες στιγμες της ζωης που σου κοβουν την ανασα.το οραμα σου για εναν κοσμο οπως θα τον ηθελες εσυ....