Ερωτεύεσαι,πληγώνεσαι,σπας τα μούτρα σου.Όχι πια έρωτες.Όχι πια.Όχι πια έρωτες.Σε μια πόλη από ανθρώπους που βιάζονται να διασκεδάσουν,βιάζονται να πιουν,βιάζονται να φλερτάρουν και βαριούνται να δοθούν.Δε ξαναλέω πως συνέχεια σε σκέφτομαι,ούτε πως θέλω να σε ξαναδώ γιατί εσύ θέλεις μόνο να ξεχάσεις το δικό σου έρωτα κι όχι να αγκαλιάσεις τον καινούργιο.Ποτέ δε ρώτησες κανέναν πως αισθάνθηκε για σένα,παρά τον εαυτό σου,το πώς θα πάψει να αισθάνεται.Ο ένας σκοτώνει τα συναισθήματα του άλλου και τα βράδια του Σαββάτου σβήνουν και ξανανάβουν ,σα το ντόμινο που πέφτει,σπάει τα μούτρα του και κάποιος το ξανασηκώνει.Μόνο που οι άνθρωποι δεν είναι ένα μάτσο απ'αυτά,κι όμως,η αλλοτροίωση μας κάνει να φοβόμαστε και να προσπαθούμε να ξεχνάμε.Κανένα σχολείο δε μας μαθαίνει ν'αγαπάμε δίνοντας ,παρά να αρπάζουμε φεύγοντας.Λίγη ηδονή,λίγα λόγια και μπόλικα φιλιά ,στοιβαγμένα στο ράφι ενός-δυο-τριών Σαββάτων.Και η πόλη τρεμοπαίζει μπρος και πίσω ,φοβισμένη από την αδιαφορία των ανθρώπων.Η πόλη που μας μεγάλωσε και που μεγαλώνει δίχως εμάς,σαν ένα μοναχικό παιδί,σαν τον τελευταίο ρομαντικό αυτής εδώ της γης.Η πόλη.
Φαντάσου κι εκεί που είχα σκοπό να κάνω μια ανάρτηση σαν τη δικιά σου, τσουπ η δικιά σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοίτα, κι εγώ της ίδιας άποψης είμαι πλέον. Το έγραφα και παλιότερα, ότι κανένας δεν έχει χρόνο να ερωτευτεί ή τουλάχιστον έχει χαθεί κάθε ρομαντισμός, λόγω των γρήγορων ρυθμών της πόλης.
Επίσης οι περισσότεροι αρέσκονται στις ελεύθερες σχέσεις γιατί θέλουν μόνο σεξ για να μη μείνουν μόνοι τους. Με λίγα λόγια προσποιούνται τους εραστές γιατί φοβούνται τη μοναξιά... Μήπως όμως φοβούνται να πληγωθούν?
Η Αθήνα είναι μια αμαρτωλή πόλη όπως και να το κάνουμε...
μην ξεχνας ομως οτι οι αντρες ειναι αυτοι που πληγωνουν επειδη ειτε δε ξερουν ειτε φοβουνται να δεθουν....και κυριως,σημερα,οι περισσοτεροι δε ξερουν να φερθουν οπως πρεπει σε μια γυναικα.οχι μονο απο φοβο.κυριως απο αγνοια και αδιαφορια...
ΑπάντησηΔιαγραφή